Deze kop stond gisteren boven een artikel op NOS.nl. Ik heb een paar keer de kop moeten lezen, want voor mij klopte er iets niet en ik kon niet pakken wat er niet klopte. Uiteindelijk zag ik het. De stelling klopt namelijk niet, want als scheiden zo normaal is, waarom is de maatschappij er dan niet op ingericht? Als scheiden zo normaal is, waarom krijgt het zoveel aandacht in de media en in de huis-tuin-en-keuken-gesprekken van alle dag? Zou het kunnen dat scheiden toch niet zo gewoon is als in de kop wordt gesuggereerd?
Waar in de afgelopen decennia’s het aantal echtscheidingen steeds toenam, blijkt uit cijfers van het CBS, dat die lijn in 2015 te zijn gestopt (-1200) met een lichte stijging in 2016 (+180). Het aantal huwelijken nam tot en met 2015 elk jaar weer af, maar in 2016 laten de cijfers een lichte groei van 900 zien. Cijfers over 2017 zijn bij CBS nog niet beschikbaar.
Huwelijken Echtscheidingen
2014: 65.333 35.409
2015: 64.308 34.232
2016: 65.249 34.414
Dat scheiden niet normaal is blijkt steeds weer uit de aandacht die er in de diverse media steeds is voor dit onderwerp. Elk vanuit een ander vertrekpunt, maar elke keer lijkt het dat scheiden uitgelegd moet worden, waarbij er op gehamerd wordt dat scheiden normaal is. Maar scheiden is niet normaal, want er zijn eigenlijk geen winnaars, maar wel veel verliezers.
En voor alle zekerheid, wanneer het niet meer veilig is in huis, vanwege agressief gedrag van een van de partners, is het beter dat deze het huis uit gaat en wegblijft. Dat er hulp gezocht wordt om te kijken of er nog wat te redden is van deze relatie. Zo niet, dan kan ik mij voorstellen dat er een scheiding plaats vindt.
Scheiden kost de maatschappij miljarden euro’s. Elk jaar weer opnieuw. Marriage Week Nederland heeft hier een studie naar laten doen Marriage Week NL-Soc Econ gevolgen scheiding. Omdat we steeds weer in de diverse media te horen krijgen dat scheiden normaal is, gaan we het als collectief misschien ook nog geloven en er alles aan doen om het scheiden zo goed mogelijk te laten verlopen. Oftewel, om de maatschappij er klaar voor te maken. Wat blijkbaar de afgelopen 35 jaar niet gelukt is.
Werken aan je relatie. Vechten voor je huwelijk. Dat vind ik wel normaal. Ooit heb je gekozen voor elkaar. Niemand wordt op een ochtend in de verteringsperiode wakker met het idee om over 5 jaar de ander het leven eens lekker zuur te maken. Wanneer je verliefd bent, denk je dat dat voor altijd zal blijven. Die verliefdheid ebt langzaamaan weg en wordt een ‘houden van’. Dat gaat veel dieper, maar vraagt ook een keuze. Niet op basis van emoties, want die wisselen en gaan soms alle kanten op. Dit is een keuze gepasseerd op waarom je ooit ‘Ja’ tegen die ander hebt gezegd.
Mensen veranderen. In sommige gevallen is dat maar goed ook. Een huwelijk wordt ook gezien als een plaats waar iemand zich kan ontplooien en ontwikkelen. Wordt daarbij gerealiseerd dat iemand daardoor ook veranderd? Dat al die ontplooiing en ontwikkeling kan leiden, dat de ware persoon naar buiten komt? En vaak komt dan de betere ‘ik’ tevoorschijn. Ook ik ben veranderd, maar mijn vrouw ook. Maar diep van binnen zit nog dezelfde ‘ik’ als ruim 30 jaar geleden en zo ook bij haar. Daardoor kunnen wij steeds weer een keuze voor elkaar en voor ons huwelijk maken.
Gaat het altijd gladjes en vanzelf? Zeker niet! Ook wij hebben onze conflicten en moeites, maar daar praten we samen over. We horen elkaar aan. Horen de gevoelens en de noden van elkaar en kijken daarna hoe we elkaar kunnen helpen. Door dat te doen laten we ook een model zien aan onze kinderen: bij problemen loop j niet weg, maar pak je die aan, om goed te maken wat niet goed was. Niet weggooien, maar repareren. En daarvan leren voor d toekomst. Wanneer in huis een stuk elektronica stuk gaat, kan het vaak niet meer gerepareerd worden. Gelukkig kan een huwelijk, een relatie wel gerepareerd worden. Mits beiden willen, uiteraard.
Ik hoop dat scheiden nooit normaal gaat worden en dat de maatschappij er nooit op ingericht is. Ik hoop wel dat er een tijd komt dat het repareren van niet goedlopend relaties en huwelijken normaal wordt. Omwille van elkaar en omwille van eventuele kinderen. Uiteindelijk is een goed huwelijk (dat is inclusief de ups en downs) het beste wat je een kind kan geven.
