Vanmorgen las ik in de krant dat het morgen, vrijdag 8 september, de Dag van de Echtscheiding is. De krant besteedde er al vandaag aandacht aan. Wat op zich dus een dag te vroeg was. In hun artikel lieten ze drie personen aan het woord die al enkele jaren gescheiden waren. Alle drie vonden dat de echtscheiding goed voor hun had uitgepakt. Las bijna als een promo-artikel om te scheiden.
Bij alle drie las ik ook dat het huwelijk dat ze hadden niet zo goed liep. Bij de een werkte de man ruim 80 uur per week. Bij een ander was er een groot verschil in persoonlijke ontwikkeling. De derde merkte dat haar man een vriendin had. Ze vonden dan ook alle drie dat ze een goede reden hadden om de stekker uit hun relatie te trekken.
Wat ik verdrietig vind in alle drie de verhalen is, dat wat zij als reden noemen slechts een symptoom was van de staat van hun relatie. Dat overmatig werken en die vriendin, waren er waarschijnlijk niet geweest wanneer hun huwelijk wel goed was geweest. Wanneer zij in de jaren ervoor een keuze voor elkaar, voor hun huwelijk hadden gemaakt, waren deze dingen misschien niet gebeurd.
Dan had die ene man misschien nog steeds veel uren gemaakt voor zijn eigen bedrijf, maar dan met begrip en toestemming van zijn vrouw. Dan hadden ze daar afspraken over gemaakt. Die andere man had dan geen behoefte meer gehad in een vriendin, omdat hij met zijn eigen vrouw goed kon praten en delen wat vanbinnen bij hem speelde. Was er echte communicatie geweest van hart tot hart en hadden beiden zich gehoord geweten.
In elke relatie zijn er nog steeds twee individuen, die hun eigen ontwikkeling mogen door maken. Wat was het daarbij geweldig geweest wanneer die man en vrouw naast hun partner hadden gestaan en steun en hulp hadden gegeven.
Ook wij merken dat er echtparen zijn, die op enig moment in hun relatie er achter komen dat ze elkaar kwijt zij geraakt. Of, dat ‘het gevoel’ er niet meer is. Om welke reden dan ook zich realiseren dat het huwelijk op dat moment niet meer is wat ze hadden gehoopt of gedroomd of verwacht. Maar dat is nog geen reden om het bijltje erbij neer te mooie. Zeker niet wanneer er kinderen zijn. Juist dan is het tijd om weer terug te gaan naar het moment dat je wel die gevoelens had, dat je wel leuke dingen met elkaar deed, en dat je wel met elkaar kon praten. Alleen moeten beiden partners daar wel voor willen kiezen. Vaak is dat een keuze tegen het gevoel in, maar het is wel de enige en juiste keuze. Het is een weg van jezelf en je huwelijk aanpakken, wat niet altijd even leuk en makkelijk is, maar doordat proces worden uiteindelijk jij, je partner en je huwelijk sterker.
Ik hoop dat morgen op de Dag van Echtscheiding er niet alleen promoties zijn van het scheiden en dat dat zaligmakend is. Maar dat er ook alternatieven worden geboden waar mensen echt wat aan hebben, zodat de relatie hersteld wordt en huwelijken gered worden. Dat het huwelijk wordt gepromoot.
Hopelijk kan dan volgend jaar 8 september de Dag van Huwelijk worden.
PS Mocht je mij niet geloven. Al in oktober 2011 stond in Psychologie Magazine een artikel genaamd “Bij elkaar blijven, het nieuwe scheiden.” Nog steeds actueel en een aanrader om te lezen
