Eigenlijk waren ze er best wel trots op. Ze hadden in al die jaren dat ze getrouwd waren nog nooit ruzie gehad. Wow, dat was voor ons en vele anderen even slikken. Wij waren ook al een hele tijd getrouwd (vonden wij), maar wij konden in 3 zinnen van een meningsverschil naar een tachtigjarige oorlog gaan. Soms om hele kleine en onbenullige zaken. “Wat is hun geheim?”, dachten we toen. “Hoe komt het dat zij nooit een dikke ruzie hebben?”
Ik weet het nog heel goed. Het was tijdens een huwelijksworkshop en we waren aangekomen bij het onderwerp Conflicten. Dit onderwerp bespreken kan bij sommigen al leiden tot een conflict, maar zij vertelden alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat ze nooit een ruzie hebben gehad. Ok, nadat we allemaal deze met onszelf confronterende boodschap hadden verwerkt, gingen we verder met de lesstof en de oefeningen. Wat waren we jaloers op dit stel, dat zo een harmonieus en vredig huwelijk leek te hebben. Maar wat bleek later, elk onderwerp dat een meningsverschil kon opleveren werd onder het welbekende kleed geschoven.
Wat??? Er werd dus eigenlijk nauwelijks iets besproken??? Hoe kun je dat volhouden en al zoveel jaren lang? Aan de ene kant lijkt het heel knap en geweldig, maar wanneer je er goed over nadenkt is het dat niet. Conflicten horen bij een huwelijk, net zoals regen bij onweer hoort. Een conflict is een meningsverschil en een meningsverschil geeft aan dat twee personen een eigen mening hebben, wat voortkomt uit wie ze zijn, hoe ze denken, wat ze vinden, vanuit hun waarden en hun gevoel. Dat is juist goed. Door het conflict aan te gaan laat je zien dat jij er toe doet en dat jij je veilig voelt om daarvoor uit te komen. Ongeacht wat er zal gebeuren, door jouw mening te geven kan je de confrontatie met je partner aan gaan, want die loopt er niet voor weg en niet van jou weg.
Een conflict is het zoeken naar en beschermen van individualiteit in de eenheid van het huwelijk. Zoals wij dat vroeger deden met veel bombarie, alsof er een nieuwe tachtigjarige oorlog wordt gevoerd is ook niet goed, maar niets benoemen om elk mogelijke vorm van conflict uit de weg te gaan is ook niet goed. Het delen van verwachtingen, gedachten, behoeften en gevoelens is nodig om elkaar beter te leren kennen. Een meningsverschil is nodig om te kunnen groeien naar gezonde eenheid waar ruimte is voor ieder persoon. Het is als het schaven van ijzer met ijzer. Daar komen vonken vanaf, maar het ijzer wordt er beter van. Een relatie wordt er beter van wanneer meningsverschillen worden uitgesproken en leiden tot iets waar de beide partners blij van worden.
Wat bij ons vaak een conflict tot een vette ‘oorlog’ maakte waren de emoties, de dieper liggende gevoelens die de overhand namen en/of kregen, omdat we geen idee hadden hoe we daar mee moesten omgaan. Nu we daar beter mee overweg kunnen hebben we nog wel conflicten, maar gelukkig niet meer die escalaties.
Het echtpaar van de workshop deed goed mee met alle oefeningen, waardoor ze realiseerden dat hun ideaalplaatje helemaal niet zo prachtig was. Gelukkig hadden ze in diezelfde workshop ook geleerd hoe je goed met elkaar kunt communiceren en hoe je conflicten creatief kunt oplossen. Met deze tools gingen ze naar huis.
Een aantal weken later hoorden we via-via van hun dochter dat ze tegenwoordig wel conflicten hebben. Doordat niet alles meer onder het tapijt wordt geveegd, konden ze met wat ze in de workshop hadden geleerd zichzelf zijn en daarbij een hechtere eenheid ervaren. Hun dochter merkte dat daardoor de ouders meer van elkaar zijn gaan houden
Is dat niet prachtig? Door conflicten aan te gaan en op te lossen, werd dit huwelijk alleen maar mooier. Misschien moet ik binnenkort weer eens een conflict creëren met mijn vrouw ….
