In onze coachingspraktijk komen we geregeld stellen tegen die door de drukte van het bestaan elkaar een beetje zijn kwijtgeraakt. Beiden werken parttime, maar zijn niet op dezelfde dag vrij, want dat is niet zo handig voor de kinderen. Op deze manier hoeven de kinderen twee dagen in de week niet naar ‘de oppas’, maar zijn oftewel papa of mama thuis. Dat noemen de vaders dan een ‘oppasdag’. (Moeders hoor je nauwelijks praten over ‘haar oppasdag’) Dat snap ik niet, want je bent toch de ouder? Je past toch niet op op je eigen kinderen?
Druk, druk, druk.
Kinderen zijn sowieso een oorzaak dat ze elkaar kwijt kunnen raken. Kinderen vragen veel aandacht en ondersteuning van de ouders. Ze zitten op 2 sporten en op zaterdag zijn er wedstrijden. Papa is chauffeur/trainer/coach/verzorger gaat met zoonlief mee naar de voetbaltrainingen, de wedstrijden. Gaat mee naar de scouting op zaterdagmiddag. Moeders gaat met dochter naar paardrijlessen en naar de zwemlessen. Uiteraard op andere momenten in de week dan papa met zoonlief druk is. Niet te vergeten de tijd die je als ouder kwijt bent met het helpen bij het huiswerk.
Of de partners zijn elkaar kwijt geraakt, omdat ze allebei, naast het werk, een druk eigen leven leiden, wat zich meestal in de avond- en weekenduren afspeelt. Ze moeten sporten, uitgaan met vrienden, studeren voor de volgende functie en carrièrestap, of zijn druk met dan hier en dan met daar vergaderen.
Tja
En op enig moment komen ze bij ons, omdat ze hulp willen om elkaar weer te vinden. Uiteraard heel goed om te realiseren dat ze elkaar ietwat kwijt zijn geraakt en dat het goed is om hulp in te roepen.
Wanneer uit de gesprekken blijkt dat een hele grote oorzaak van het elkaar kwijt zijn ligt in de drukte in hun agenda’s adviseren we hun altijd om minimaal 1 moment (bij voorkeur 2 momenten) in de week vrij te houden om samen leuke dingen te doen, om te praten, om weer te investeren in elkaar en dus in hun relatie.
Als ze dan na 2 of 3 weken terug komen en we vragen hoe het de afgelopen weken is gegaan, of ze tijd hebben genomen voor elkaar, blijkt meestal dat daar niets van terecht is gekomen. De hectiek van de week maakte dat ze geen tijd hebben gevonden voor elkaar. Ze dachten dat ze het huwelijk er wel een bij konden doen, maar dat bleek niet te werken. “Jammer dan.” zeggen ze in de hoop dat het de komende weken wel goed zal gaan. Maar als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. Er moet wat anders gebeuren. Maar wat?
Tijdmanagement.
Wat ze eigenlijk zeggen is dat ze niet aan tijdmanagement hebben gedaan. Misschien denk je nu “Tijdmanagement? Is dat niet een beetje overdreven?” Nou nee, dat is niet overdreven. We kunnen onze agenda laten vullen door heel veel dingen die op zich niet fout zijn, maar die feitelijk niet de hoogste prioriteit mogen hebben. De kunst is om wat echt belangrijk is als eerste in onze agenda’s te zetten, zoals de werkdagen, de momenten voor je samen en de gezinsavond. Daarna komen al die andere dingen die goed en leuk, maar minder belangrijk zijn, zoals: sporten, hobbies en uitgaan met vrienden. De ik-tijd.
Resultaat.
Uiteindelijk komt het neer op het maken van keuzes, de juiste keuzes. Dat betekent stoppen met wat de relatie in de weg zit. Rigoreus er mee stoppen. Veel van het oude schrappen en veel van het nieuwe inplannen. Wanneer mensen om je heen niet snappen dat je aan je relatie wit werken en dat jij je relatie belangrijker vind dan wat dan ook, stop niet te veel tijd en energie in deze mensen. Willen zij het echt niet snappen en willen zij je een goede relatie echt niet gunnen, neem afscheid van hen en ga verder met je leven.
Pas wanneer je van je relatie een prioriteit maakt en er dus tijd voor vrijmaakt kom je weer dicht bij elkaar. Dan wordt de relatie pas weer leuk en zul je echte intimiteit ervaren.
