Terrasje

Terrasje

 

Het zal nu zo’n anderhalf jaar geleden zijn dat wij samen op een terras zaten. Het was een mooi en typisch Frans provinciestadje ergens in de Ardeche. Een beetje rommelige sfeer die Frankrijk eigen is, maar wat kan ons dat schelen. Wij zijn 2 weken met vakantie, het is mooi weer, de omgeving is prachtig, het eten heerlijk en de wijn supergoedkoop en ook nog lekker. Zo zitten we onder de luifel te genieten van het eten, de wijn, van elkaar en onze gesprekken.

Het leuke van een terras is dat je een soort van schaamteloos naar de mensen om je heen mag kijken. Dat doen we dan ook veelvuldig en vaak, omdat we het leuk vinden om naar mensen te kijken, te luisteren wat ze zeggen (Wat maar heel soms lukt en al helemaal niet in Frankrijk, omdat ons Frans ‘terrible’ is.) om dan een soort van verhaal te bedenken over wie zo iemand is, wat hij/zij doet en dergelijke.

Er zat een jong stel aan een tafeltje naast ons. Zij zat met haar rug naar het restaurant en kon zo goed de omgeving in ogenschouw nemen. Hij zat met de rug naar de straat, maar zijn kijk was op een groot raam van het restaurant, dus in spiegelbeeld kon hij ook het nodige zien. Wat ons opviel was dat van beiden het mobieltje naast het bord op tafel lag. Nu kan dat wel eens nodig zijn, omdat wanneer je zit de telefoon te strak zit in je broekzak, of omdat je geen broekzakken hebt of geen zakken in een jurk of rok. Maar dat hoeft dan toch geen reden te zijn om alléén maar daar mee bezig te zijn? Ze waren niet geïnteresseerd in hun omgeving en al helemaal niet in elkaar. Hun enige aandacht en interesse was voor dat apparaat, hun telefoon. We hebben zeker een uur naast elkaar gezeten en wanneer zij 5 zinnen met elkaar gewisseld hebben, is dat veel. De rest van de tijd waren ze super geconcentreerd met hun telefoon bezig. Dat ze het eten weg hebben gewerkt zonder te knoeien mag je echt een wonder nemen, omdat zelfs het eten geen enkele aandacht kreeg.

En dan vindt men het raar wanneer een relatie op enig moment niet meer zo lekker loopt. Het gaat stroef, je bent elkaar kwijt geraakt, je kent elkaar niet meer, er is geen intimiteit. Je kan een relatie vergelijken met een auto. Je kan heel lang rijden op 1 tank, maar op zijn tijd moet je weer bijtanken. Af en toe moet je olie bijvullen, de banden op pompen. Zelfs een paar keer per jaar de auto wassen en ook van binnen stofzuigen en schoonmaken.
Hetzelfde geldt voor een relatie. Wanneer je jouw relatie geen aandacht geeft, sta je op enig moment stil zonder benzine. Zie je alleen nog de vuiligheid en kom je niet verder meer. Een relatie verdient aandacht, jouw partner verdient aandacht, zelfs jij verdient aandacht.

Gary Smalley zei het eens zo “Relatie is Communicatie. De rest is detail.” Wat een waar woord is dat. Communicatie is niet wat je er even bij doet. Communicatie is meer dan de motor van een relatie. Het is misschien wel de ziel, de kern van elke relatie.

Communicatie is iets wat je waarschijnlijk niet goed hebt geleerd en moeilijk vindt om te doen. Je bent ook niet geboren met een rijbewijs en rijvaardigheden. Dat heb je allemaal moeten leren. Dat was een proces. Maar uiteindelijk heb je wel dat rijbewijs gekregen. Op zo’n zelfde manier kun je ook leren goed te communiceren, waardoor jij een mooier mens wordt, je partner een mooier mens wordt en ook jullie relatie mooier wordt. Je krijgt er geen papiertje als bewijs voor. Je kunt het alleen ervaren en merken dat je verder komt in je relatie en dat er minder vuiligheid is en de relatie soepeler loopt.

De volgend keer dat jullie de komende tijd weer op een terrasje zitten, laat dat mobieltje eens in je jas, tas of thuis en geniet van het eten en ben geïnteresseerd in elkaar. Eet smakelijk.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *